Levenskunst – Patricia de Martelaere over filosofisch krabben
‘Moet men krabben waar het jeukt?’ is het laatste essay uit de bundel Een verlangen naar ontroostbaarheid van de Vlaamse Patricia de Martelaere. De vraag of de filosofie vooruitgang heeft geboekt, onderzoekt zij in een vergelijking met krabben en jeuk. Voor de Levenskunstkalender schreef ik onderstaand stukje.
Filosofisch krabben
Moet je krabben waar het jeukt? Dat hangt van de jeuk af. Soms helpt het, maar meestal niet. Het is beter om niet te krabben. Filosoof Patricia de Martelaere brengt in het gelijknamige essay een ode aan filosofisch krabben: een vorm van krabben die de jeuk niet tot bedaren brengt. Filosofische vragen brengen meer vragen, antwoorden lijken verder weg dan ooit. Hoe anders zijn de wetenschappen die moeten zorgen voor ‘een jeukvrij bestaan’ met antwoorden, oplossingen, voorspellingen en kansberekeningen.
Tegenwoordig geven apps en algoritmes ons de indruk dat een jeukvrij bestaan binnen handbereik ligt. Een bestaan waarin je niet meer hoeft te verdwalen en waarin je telefoon al je vragen beantwoordt. Willen we een jeukvrij bestaan? Krabben waar het jeukt is niet comfortabel, efficiënt, of nuttig, maar wie dat nooit heeft gedaan heeft in de woorden van De Martelaere ‘misschien een kleinigheid gemist’.
Op filosofie.nl is het volledige essay te lezen: Moet men krabben waar het jeukt?
De scheurkalender Levenskunst van Filosofie Magazine biedt levenswijsheden uit de westerse en oosterse filosofie. Lees hier meer bijdragen van mij voor de Levenskunst-kalender.
