HET MOMENT – Marleen Moors over Augustinus: ‘Zijn zoektocht naar zijn eigen identiteit was voor mij een spiegel’

Voor mijn rubriek ‘Het Moment’ in Filosofie Magazine sprak ik met existentieel filosoof en geestelijk verzorger Marleen Moors.

HET MOMENT

‘Ik kwam terug van een feestje en dacht: dit leven wil ik niet meer. Dit ben ik niet. Ik was vijftien en ik had een gewoon puberleven; ik was vooral bezig met school, kleding en jongens. Maar vanbinnen was het donker, melancholiek. Ik wilde mezelf leren kennen en ben gaan lezen. Belijdenissen van Augustinus was een van die boeken.

Mijn vader was aan longkanker overleden toen ik twaalf was. Ik wilde zijn dood begrijpen. Ik voelde me schuldig. Altijd. Er moest een reden zijn voor zijn dood, en als die er niet was, dan zou het wel aan mij liggen – een soort survival guilt, overlevingsschuld. Ik had last van een schuldgevoel ten opzichte van het leven. Ik praatte met niemand over die verwarring. Augustinus was een gesprekspartner. Hij sprak wel over de dood, over zingeving, over schuld. In zijn autobiografie laat hij heel open, kwetsbaar en grondig zijn mens-zijn zien. Al zijn pijn, zwakheden en scrupules. Het lezen van zijn worstelingen was een troost. Eindelijk iemand die mij begrijpt, dacht ik toen.

Als 15-jarige benijdde ik hem om zijn geloof dat alles betekenis heeft. Na mijn vaders dood was mijn wereldbeeld op losse schroeven gezet. Ik zocht houvast, metafysische veiligheid, die niet bestaat – maar dat wist ik toen nog niet. Belijdenissen bood de perfecte combinatie van dat religieuze, psychologische én filosofische waarnaar ik op zoek was. ‘Ik ben een vraag geworden voor mezelf’, schrijft Augustinus. Zijn zoektocht naar zijn eigen identiteit was voor mij een spiegel. Ik heb mijn rouw verwerkt door de filosofie in te gaan. Sommige pubers gaan drinken of drugs gebruiken om het hele rouwproces te vermijden. Ik wilde mezelf en de wereld begrijpen.’

Gepubliceerd in Filosofie Magazine, mei 2018. Fotografie: Merlijn Doomernik.