Bildung Delft – Over sociale bubbels
Online zit je in een filterbubbel. Maar ook in de offlinewereld heb je te maken met sociale bubbels. Denk je dat je vrienden heel anders zijn dan jij? Als je met een afstandje kijkt is de kans groot dat ze niet veel van je verschillen. Bildung Delft nodigde mij uit om te spreken over sociale bubbels. Wat zijn die sociale bubbels? Zijn ze iets goeds of iets slechts? Moeten we ze oprekken en zo ja, hoe dan? En zijn er filosofen die ons daarbij kunnen helpen? Ik sprak over John Rawls, Hannah Arendt en Socrates.
Bubbels
Het gedachte-experiment ‘de sluier van onwetendheid’ van John Rawls zie ik als een oproep om in ieder geval de strijd aan te gaan met de bubbels in je hoofd.
Hannah Arendt schrijft in De menselijke conditie over spreken en handelen en in het publieke domein. Haar werk liet me het belang van de publieke ruimte inzien. In échte publieke ruimtes (niet de hipster coffee-corner, maar – ik noem maar wat – de wachtkamer in een ziekenhuis) hebben bubbels geen betekenis meer.
En Socrates geeft handvatten voor als je in gesprek bent – binnen en buiten je bubbel. Een debat is niet altijd de manier om dichter bij elkaar te komen. De regels van een socratisch gesprek zijn ook daarbuiten van belang: eerst alleen maar vragen stellen en de ander werkelijk proberen te begrijpen. En je niet beroepen op autoriteiten maar alleen over persoonlijke ervaringen spreken.
